من شاه‌دختان بسیاری را از گورپشته‌ی پادشاهانِ در خواب رهاندم، شهر “ترِبون” را به آتش کشاندم، شبی را در کنار “فِلوریَن”صبح کردم و عقل و جان به در بردم، در سنی از دانشگاه اخراج شدم که به دیگران اجازه‌‌ی ورود داده می‌شد و در زیر مهتاب مسیرهایی را پیمودم که صحبت از آن‌ها در میانه‌ی روز وحشت برمی‌انگیزد. من با خدایان سخن گفته‌ام، به زنان عشق ورزیده‌ام و ترانه‌هایی سروده‌ام که خنیاگران را به زاری وا می‌دارد. لابد درباره‌ام شنیده‌اید.
افسانه‌ی کوات این‌چنین آغاز می‌شود؛ از هنگام کودکی‌اش درمیان دسته‌ی بازیگران مسافر تا‌ سال‌هایی که به عنوان یتیمی نیمه وحشی در شهری مملو از جرم و جنایت سپری کرد و همین طور دوران بی‌پروایی‌ جسورانه و در عین حال موفقیت آمیزش که به ورود به مدرسه‌ی سختگیر و خطرناک جادو انجامید. در این صفحات کوات را به عنوان جادوگری بدنام، سارقی همه‌فن‌حریف، نوازنده‌ای چیره‌دست و آدم‌کشی شریر خواهید شناخت. اما نام راستین باد بسیار فراتر از این‌ها است، چرا که این داستان حقیقت‌های نهان افسانه‌ی کوات را برملا می‌سازد.